Yuce Rabbime Saygilarimla

YUCE RABBIME SAYGILARIMLA…

Tanrıyla çok benzer yanımız var aslında. Tek farkımız o dünyalara seslenirken, ben sadece sana… Ben ihanetlerin önünde yığılırken, o yıkılmaz duvar karsısında…

Sen onu yaratıp güzelliğine bir tat kattın dünyanın. Bense onu beynimde bastan yarattım. Biliyoruz ikimizde. Sonuçta sende yalnızsın, bende yalnızım Tanrım. Ve biz hep vermeyi bildik, iyi gözle bakıp, affetmeyi sevdik. Onca verdikte, karşılığında bir tek bizi sevmelerini istedik. Ne asklar gördük. Ne ihanetlere değindik. Elbet her seyin bir cezası ve bizim bu cezayı vereceğimiz gün de vardı. Hem önceden haber verdik, hem de sabırla bekledik. Biliyorsun Tanrım, biz gitgide birbirimize benzedik.

Sen gökyüzünü ne zaman ağlatsan, biliyorsun ben de ağlardım. Ve bütün yağmurları da ben ağlattım sanırdım. Sen yakardın kulunu yeri geldiğince, ben de yakardım bir nebze, birini sevince. Sen onları dua etsin isterken, ben de her duasında adim geçsin istedim ince ince. Sen ruhu usulca çekerken bedenden, ben de gönlüme gömmeyi başardım kendimce. Biliyoruz ikimizde. Biz gitgide birbirimize benzedik kalpten sevince.

Simdi, sen sesini duyurmak istedikçe sana yüz çeviren kulların olur ya, aynen öylesiyle boğuşuyorum. Ona yüreğimden birçok elçi tayin ederken, beni duysun bana inansın istiyorum. Hani bir tufan da benim yüreğimde kopsun, sadece inanlar kalsın. Sahte yüzlere yer olmasın istiyorum. Biliyorum Tanrım. Ben gitgide sana benziyorum.

Ama tövbe hasa. Sana şirk olmak haddime değil, koşmak bile içimi ürpertir. Ama çocukluk iste. Bak yalnız kaldım. Bir tek sen varsın yanımda. Hani birebir sohbet hoş olurmuş ya. Bende keyfine karşı koyamadım aslında. Biraz güzellik, biraz espri tadında… Yüce Rabbime Saygılarımla…

Musa AHMETOGLU
24 Kasım 2010 – 02:08