Ufle

UFLE KI DAGILSIN SENSIZLIGIM

Ufle... Ufle ki dagilsin uzerimde biriken sensizlik kirintilari. Ufle ki can gelsin yaslanmis tenime...

Biliyorum bir gozun kapida, kulagin telefonda... Bekliyorsun...Biliyorsun...
Cikip gelecegim oyle bir anda.  Oyle apansiz, oyle sade  bir tebessumle karsinda.

Kolay degil onca yolu bir solukta bitirebilmek. Hele bir de karsima engeller cikmasa.
Titremese heyecandan dizlerim, ya da elini uzatsa da yuce rabbim, benim de kanatlarim olsa...

Hani ayri kalinca insan sevdiginin degerini anlarmis derdin.
Inan bana. Deger bir yana, onca zamanda en cok hasret ne imis onu ogrendim.
Koca bir omurluk mesafe! Kalp bir yerde, ruh sanki ayri bir bedende.

Gonlumde olmasa hani hayatima tempo tutan, geriye kalan hersey monoton.
Rutin hayat... Gunduz gelecek gunler umuduyla yapilan is, gece seninle avunulan sade bir dus.

Eyy sabretmeyi gerektiren amansiz kainat. Isyan yok diyorsun ya? Onu agaran sakalima anlat.

Her sozumun ardinda biriken isyan kelimelerinin ardina gizlenmisim.
Aslinda umudum var, ama oylece beklemeyi  de kendime yedirememisim.

Dedim ya bir gun gelecegim karsina. Oyle apansiz, oylesine bir anda...
Yuregimde buyuk bir umutla, herseyin tam oldugu bir zamanda...

O gun geldiginde senden tek istegim.
Sensiz gecen gunler de ne hale gelmisim? Gor bebegim...

Bak bir yuzume. Beklerken binlerce toz birikmis uzerime.
Ufle... Ufle ki dagilsin uzerimde biriken sensizlik kirintilari. Ufle ki can gelsin yaslanmis tenime...

Musa AHMETOGLU
21 Ekim 2010 – Persembe
Saat – 02:38