Nerdesin
Nerdesin?
Yetersiz kelimelerin, yorgun yüzleri arasında
Elim bağrımda, kalmışım bir başıma
Yâdıma düşmüşte adı konmamış aşklarım
Akları bağlayıvermiş, bu gür saçıma
Ey kara sularını salmış gözyaşım
Eski yaram, eşsiz sırdaşım.
Nerdesin?
Aynı kalemle yazılmıştı şiirlerimiz
Hani aynı sözlere bağlanmıştı kaderimiz?
Neyi değiştirmişiz? Neyi kendimize el etmişiz?
Hatırlar mısın?
Bir böğürtlenli şaraba, nasıl içimizi dökerdik…
“Yarasın canım” deyip, en dertli günümüzü yerlere sürerdik…
Gerçi hiç yaramadığını da görmedik,
Yerli yersiz gülerdik de, günümüzü gün ederdik…
Şimdi yorgun penceremde,
İçimdeki depremlerin ağlattığı gökyüzünü izliyorum
Birden bire, elimden uçup giden,
Ve -bırak yarısını- tüm aklımı yanında götüren, yârimi özlüyorum.
Ey kara sularını salmış gözyaşım
Eski yaram, eşsiz sırdaşım.
Nerdesin?
Bir dalga gibi sildin gittin beni…
Ne geride ayak izim,
Ne de kırık bir dalla yazılmış ismim kaldı kumsalda,
İzlerken yakamozu gözlerinin ateşinde,
Hırçın savaşlara mağlup oldum, yaz akşamlarında…
Bir gün, hiç unutmamda; “kaçarım sana” demiştin ya askerlikten sonra
Sayılı gün çabuk geçerdi ama
Sensiz 460 gün! En çok bu koyardı âşık adama…
Korkum yoktu, şehitlikten yana,
Sırtıma yüklerdim anılarımla dolu çantamı da,
Doldurup tüfeğime hasretimi, süngüye takıp ta gecelerimi
Çıldırasıya vurmak istedim, sensiz geçen günlerimi…
Zaman aldı her şeyi elimden,
Ne sen, ne gençliğim ne de umudum kaldı…
Nefsimin zoruyla yaşamaktan gayrı,
Bir zamanlar benimde içimde mutluluğum vardı…
Şimdi hasret zamanı. Özlemek var delicesine,
Aynı kalem, ağıt yazıyor, kaybettiği ecesine
Ve geride kalanlara küfredercesine,
Sitem yazıyor, yüreğinden akıttığı her kelimesine…
Ey ömrü karalı kadim yüreğim!
Bak işte, aynı yerdesin…
Peki, sen kara sularını salmış gözyaşım
Eski yaram, eşsiz sırdaşım.
Nerdesin?
Musa AHMETOGLU
27.Aralık.2008 – Cumartesi
Saat: 19.57